IAO: COVID-19 hakt zwaar in op werkuren en werkgelegenheid
GENEVE (IAO Nieuws) – Ten gevolge van de coronacrisis zal in het tweede kwartaal van 2020 naar schatting 6.7% van het aantal werkuren wereldwijd verdwijnen – het equivalent van 195 miljoen voltijdse werknemers.
De grootste impact wordt verwacht in Europa (een daling van het aantal werkuren met 7.8%, het equivalent van 12 miljoen voltijdse werknemers), Azië en het Stille Oceaangebied (een daling van 7.2%, het equivalent van 125 miljoen voltijdse werknemers), en de Arabische Staten (een daling van 8.1%, het equivalent van 5 miljoen voltijdse werknemers).
De Internationale Arbeidsorganisatie voorspelt enorme verliezen voor verschillende inkomensgroepen, maar vooral landen met hogere middeninkomens zullen getroffen worden: het aantal werkuren zou binnen deze groep met 7% dalen, dit komt overeen met 100 miljoen voltijdse werknemers. Dit overtreft ruimschoots de gevolgen van de financiële crisis van 2008-2009.
Het hotelwezen, de horeca en hiermee verbonden diensten, de productie, detailhandel en zakelijke en administratieve activiteiten behoren tot de meest kwetsbare sectoren.
De mate waarin de werkloosheid zal stijgen in 2020 hangt voor een groot stuk af van de ontwikkelingen tijdens de komende maanden en de beleidsmaatregelen die men zal nemen om de crisis het hoofd te bieden. De kans is reëel dat het cijfer aan het eind van dit jaar veel hoger ligt dan 25 miljoen, de IAO’s aanvankelijke inschatting.
De volledige of gedeeltelijke sluiting van de werkplek treft bijna 2,7 miljard mensen: 81% of meer dan vier op de vijf mensen in de beroepsbevolking.
“Werknemers en bedrijven staan voor een catastrofe, zowel in ontwikkelde als ontwikkelingslanden,” zei IAO Directeur-generaal Guy Ryder. “We moeten samen snel en doortastend handelen. De juiste, dringende, maatregelen zouden het verschil kunnen maken tussen overleven en instorten.”
De publicatie COVID-19 en de wereld van werk (2e editie) omschrijft COVID-19 als “de grootste internationale crisis sinds Wereldoorlog II”, en bouwt verder op de onderzoeksnota die de IAO lanceerde op 18 maart. Het becijfert de impact van de pandemie voor verschillende sectoren en regio’s.
Volgens de studie zijn 1.25 miljard werknemers tewerkgesteld in sectoren die naar alle waarschijnlijkheid een drastische toename zullen zien in het aantal ontslagen, loonsverminderingen en een daling van het aantal werkuren.
Het aantal werknemers in deze risicosectoren schommelt van 43% in Noord- en Zuid-Amerika tot 26% in Afrika. Sommige regio’s, en Afrika in het bijzonder, kennen veel informeel werk. Informeel werk, gecombineerd met een gebrek aan sociale bescherming, een hoge bevolkingsdichtheid, en weinig capaciteit, stellen de overheden voor belangrijke uitdagingen, zowel op vlak van gezondheid als economie, waarschuwt het rapport.
Er zijn dringend grootscheepse beleidsmaatregelen nodig, rond vier pijlers: bedrijven, werkgelegenheid en inkomens ondersteunen, de economie en jobs stimuleren, werknemers op de werkplek beschermen en sociaal overleg tussen overheid, werknemers en werkgevers om oplossingen te vinden.
“De internationale samenwerking staat voor de grootste test sinds meer dan 75 jaar,” zei Ryder. “Als één land faalt, zullen we allemaal falen. We moeten oplossingen vinden die alle lagen van de maatschappij helpen, in het bijzonder de meest kwetsbare."
De grootste impact wordt verwacht in Europa (een daling van het aantal werkuren met 7.8%, het equivalent van 12 miljoen voltijdse werknemers), Azië en het Stille Oceaangebied (een daling van 7.2%, het equivalent van 125 miljoen voltijdse werknemers), en de Arabische Staten (een daling van 8.1%, het equivalent van 5 miljoen voltijdse werknemers).
De Internationale Arbeidsorganisatie voorspelt enorme verliezen voor verschillende inkomensgroepen, maar vooral landen met hogere middeninkomens zullen getroffen worden: het aantal werkuren zou binnen deze groep met 7% dalen, dit komt overeen met 100 miljoen voltijdse werknemers. Dit overtreft ruimschoots de gevolgen van de financiële crisis van 2008-2009.
Het hotelwezen, de horeca en hiermee verbonden diensten, de productie, detailhandel en zakelijke en administratieve activiteiten behoren tot de meest kwetsbare sectoren.
De mate waarin de werkloosheid zal stijgen in 2020 hangt voor een groot stuk af van de ontwikkelingen tijdens de komende maanden en de beleidsmaatregelen die men zal nemen om de crisis het hoofd te bieden. De kans is reëel dat het cijfer aan het eind van dit jaar veel hoger ligt dan 25 miljoen, de IAO’s aanvankelijke inschatting.
De volledige of gedeeltelijke sluiting van de werkplek treft bijna 2,7 miljard mensen: 81% of meer dan vier op de vijf mensen in de beroepsbevolking.
“Werknemers en bedrijven staan voor een catastrofe, zowel in ontwikkelde als ontwikkelingslanden,” zei IAO Directeur-generaal Guy Ryder. “We moeten samen snel en doortastend handelen. De juiste, dringende, maatregelen zouden het verschil kunnen maken tussen overleven en instorten.”
De publicatie COVID-19 en de wereld van werk (2e editie) omschrijft COVID-19 als “de grootste internationale crisis sinds Wereldoorlog II”, en bouwt verder op de onderzoeksnota die de IAO lanceerde op 18 maart. Het becijfert de impact van de pandemie voor verschillende sectoren en regio’s.
Volgens de studie zijn 1.25 miljard werknemers tewerkgesteld in sectoren die naar alle waarschijnlijkheid een drastische toename zullen zien in het aantal ontslagen, loonsverminderingen en een daling van het aantal werkuren.
Het aantal werknemers in deze risicosectoren schommelt van 43% in Noord- en Zuid-Amerika tot 26% in Afrika. Sommige regio’s, en Afrika in het bijzonder, kennen veel informeel werk. Informeel werk, gecombineerd met een gebrek aan sociale bescherming, een hoge bevolkingsdichtheid, en weinig capaciteit, stellen de overheden voor belangrijke uitdagingen, zowel op vlak van gezondheid als economie, waarschuwt het rapport.
Er zijn dringend grootscheepse beleidsmaatregelen nodig, rond vier pijlers: bedrijven, werkgelegenheid en inkomens ondersteunen, de economie en jobs stimuleren, werknemers op de werkplek beschermen en sociaal overleg tussen overheid, werknemers en werkgevers om oplossingen te vinden.
“De internationale samenwerking staat voor de grootste test sinds meer dan 75 jaar,” zei Ryder. “Als één land faalt, zullen we allemaal falen. We moeten oplossingen vinden die alle lagen van de maatschappij helpen, in het bijzonder de meest kwetsbare."